Clare Nattress heeft haar baan opgezegd om de wereld rond te reizen, op zoek naar verandering in haar dagelijkse routine. Na drie maanden rijden op uitdagende en mooie plaatsen zoals Noorwegen en Nepal, deelt Clare Nattress haar gedachten en geeft ze wat advies aan andere bikepackers.
Bikepacking is nog steeds een nieuw concept voor mij, ook al bestaat het al zo lang als mensen fietsen. Het combineert het beste van mountainbiken met de basisprincipes van lange afstanden backpacken. Het spreekt me aan omdat het praktisch en efficiënt is, milieuvriendelijk, en me in staat stelt landen in hun meest rauwe vorm te zien. Ik kan ook wegen inslaan die ik nooit zou hebben genomen, en mensen ontmoeten die niet op het toeristische pad zijn.
Na zeven jaar studeren en vier jaar lesgeven was het tijd voor mij om 30 te worden. Ik had het gevoel dat ik een creatieve opleving nodig had. Ik moest weer nieuwsgierig worden. Mijn identiteit en energie was in mijn enthousiaste studenten gestoken en ik had alle ambitie en levenslust voor mijn eigen kunstpraktijk en onderzoek verloren. Om mijn passie weer aan te wakkeren en mijn zintuigen te prikkelen, voelde ik dat reizen de enige manier was om dat te doen. Maar reizen met de fiets was een ontmoedigende nieuwe onderneming.
Ik had het geluk in de beste handen te zijn. Mijn partner Mat Waudby heeft een aantal mooie tochten op de fiets door Europa en Tasmanië gemaakt, en hij is een schat aan kennis voor een beginner zoals ik. En dan is er nog de krachtcentrale van vrouwen op sociale media, mijn mede-grindreismaatjes, die me hebben geïnspireerd met hun passie voor bikepacking, ongelooflijke vastberadenheid om de moeilijkste dingen te doen, en hun kennis van routes en uitrusting. Zonder fietsers als Franzi Wernsing (@talesontyres), Eileen Schwab (@eileenschwabnz), Emma Cornelis (@ecornelis), Jen Burton (@theslowrace), Pepper Cook (@bookbikebrew) en talloze anderen, zou ik niet het vertrouwen hebben gehad om te wagen tot een tamelijk intimiderende gemeenschap. Het was niet intimiderend vanwege de betrokken mensen, maar het was intimiderend omdat ik geen kennis had van fietsen, campingkaarten, uitrusting of hoe buiten te koken. Om het even wat, om eerlijk te zijn.
Drie maanden na mijn bikepacking-avontuur schrijf ik dit nu in de Himalaya, Nepal. Ik heb zojuist het Annapurna Circuit aan de verkeerde kant gereden. Mijn Bombtrack Beyond+1, mijn geliefde Bombtrack, en ik bereikten 5416 m op de fiets. Het was angstaanjagend, maar ook spannend, maar opwindend. Na net hersteld te zijn van hoogteziekte en algemene uitputting, heeft deze reflectie op het type 2-plezier dat we zojuist hebben overwonnen, me het gevoel gegeven dat ik alles op de fiets kan doen. Twee jaar geleden, toen ik net begon te rijden, vond ik heuvels een hele klus, meer dan 30 km fietsen zwaar, en ik kon je niet vertellen wat een trapas was. Ik wil graag proberen uit te leggen hoe mijn kennis aanzienlijk is verbeterd met als doel nieuwe bikepackers, vooral vrouwen, te inspireren om lid te worden van deze geweldige gemeenschap.
Kies je eigen avontuur
Als beginner is het beste advies dat ik heb gekregen om in je eigen tempo te rijden. Probeer nooit mederijders bij te houden als het verder gaat dan wat je kunt doen. Je instinct zal je leiden. Je weet wat te veel is voor je huidige vermogen. Gewoonlijk zullen andere rijders in de loop van meerdere jaren een groter uithoudingsvermogen hebben opgebouwd en zullen ze de beginnersfasen van het rijden ver voorbij zijn. Ik sta altijd achter de groep, accepteer het langzame tempo maar met het volste vertrouwen dat ik de route glimlachend kan afwerken. De meeste dingen die ik de afgelopen drie maanden tijdens het rijden heb meegemaakt, waren meer mentaal dan fysiek. Je geest kan je vertellen dat de heuvel te steil is, het einde te ver weg of dat een pint goed is. Dit is meer dan dat je lichaam toegeeft aan verleiding.
Als je voor het eerst op hoogte hebt gereden, wordt het een touwtje in je boog. Je kunt het dan gebruiken als referentiepunt voor wat je eerder hebt bereikt en erop blijven bouwen en uitdagen. Natuurlijk gebeurt het niet van de ene op de andere dag, en het kostte me twee jaar rijden om me zelfverzekerd genoeg te voelen om mezelf op het Annapurna Circuit te lanceren (nog steeds een idiote beslissing), om van Gibraltar naar Madrid te rijden door de Sierra Nevada en om te trappen vanuit Oslo naar Bergen. Al deze landen hebben grote hoogte en verdomd harde hike-a-bikes.
Het is beter om minder te hebben dan meer
Het is belangrijk om licht te reizen. Het klinkt voor de hand liggend, maar je zult in het begin toch te veel spullen dragen, wat er ook gebeurt. Water en voedsel zijn de belangrijkste dingen die je nodig hebt. Na zeer weinig gebruik te hebben gezien in het zonnige Spanje, werd mijn zonnepaneel weggegooid. Mijn Anker-batterijpakket was veel sneller en gemakkelijker te vervoeren. Je zult er spijt van krijgen dat je je fiets op rotsen hebt gesjouwd of hebt geduwd, maar je zult blij zijn dat je Anker-batterijpakket en zware schetsboek er niet zijn. Doh!
Bikepacking-tassen die licht en compact zijn, kunnen u helpen uw gewicht te verminderen en toch alle benodigdheden op te bergen. De waterdichte tassen van Ortlieb zijn ideaal om spullen droog te houden en gemakkelijk toegankelijk te maken. Ik heb ook een Revelate Designs-voerzak aan mijn stuur, een cameratas zodat ik altijd klaar ben voor snelle foto’s, een mandtas en een bovenbuistas. Twee tops, twee paar leggings, twee sokken, twee paar (sandalen of sneakers), twee paar schoenen (sandalen of sneakers), een fleece en een regenjas. Een paar handschoenen, een pet en geen korte broek is alles wat ik heb. Schok! Verschrikking! Je kont went eraan en een gewatteerde short kan heel snel vies worden. Ze hebben ook een eeuwigheid nodig om te drogen als ze worden gewassen.
Onze schuilplaats is een Tarptent Stratospire 2 genaamd Sid, en het is een juweeltje. Het heeft een royale hoeveelheid leef- en vestibule-ruimte voor twee personen, wat perfect is voor uitgebreide uitrusting en dagelijkse opslag, en is relatief licht van 1,3 kg. Het kan worden verpakt tot 16 in x 4 inch, dus het past bij grotere kleding. Het is zeer discreet, zodat het aan het zicht kan worden onttrokken als u wild kampeert. Het belangrijkste kenmerk van de Stratospire 2 is dat ik hem zelf kan opzetten. Het is gemakkelijk voor één persoon om te doen, en je hebt geen anderen nodig om het voor je vast te houden. Dit maakt het opzetten van een kamp na een lange dag rijden veel leuker.
Eetpatroon
Het is ook belangrijk om te vermelden wat mijn dieet is, waar ik me tijdens het rijden bewuster van ben geworden. Persoonlijk gebruik ik geen energiegels, omdat ze het niet echt eens zijn met mijn darmen en ik eet graag voedsel dat rijk is aan goede vetten om het uithoudingsvermogen te behouden. Avocado’s, bananen en eieren zijn allemaal goede opties. Dieet is alles, vooral als je gebouwd bent als een whippet zoals ik en je op gewicht moet blijven om er relatief gezond uit te zien. Hoewel lange afstanden fietsen een geweldige cardio kan zijn, kan het er ook voor zorgen dat je heel snel afvalt als je niet de juiste voedingsmiddelen en snacks eet.
Voordat ik aan deze reis begon, had ik een grotere inname van calorieën per dag, dus ik kon proberen een beetje op te bouwen, rekening houdend met wat ik verloor als ik op de fiets naar mijn werk ging. Mijn dagelijkse inname was eigenlijk hetzelfde als die van Chris Hemsworth, die moest aankomen om Thor te spelen. Het is verbazingwekkend hoeveel calorieën je kunt verbranden in een enkele dag trappen. Dit was iets wat ik tijdens mijn reis leerde en probeerde te compenseren. Om me te helpen meer energie te krijgen, voeg ik vaak een vitamine C-tablet toe aan een van mijn waterflessen. Het heeft tot nu toe gewerkt en heeft vermoeidheid verminderd, wat erg belangrijk is als je 20 km te gaan hebt voor een krakende wilde kampeerplek!
Van alles en nog wat
Je fiets kennen is cruciaal. Het heeft me een tijdje gekost om de fijne kneepjes ervan te leren, en ik weet het nog steeds niet allemaal. Mijn Beyond+1 is een expeditiemachine, degelijk en bombestendig. Het is zo’n beetje een droom voor bikepackers, omdat het meerdere bevestigingsopties heeft voor voor- en achterdragers, wat betekent dat je kunt wisselen en de opstelling kunt veranderen naar wat bij je past. Het is sterk en licht, met mijn middelgrote gewicht van slechts 12,5 kg. Ik voel me extreem stabiel en comfortabel tijdens het rijden op rotsachtige afdalingen, zelfs als ik volledig beladen ben. Om maximaal comfort te garanderen, schakelde ik over op Brooks-zadels, gebruikte On-One Mary-bars en verhoogde mijn banden tot 27,5+ voor downhill-rijden. Ik heb het kettingblad verwisseld voor iets kleiners voor Nepal, zodat ik de hoogte kon overwinnen zonder te huilen, omdat ik wist dat we wekenlang bergop zouden gaan. Je zult er meer comfortabel op rijden als een deel van jou. U krijgt een idee van wat werkt, wat een beetje onhandig of onhandig aanvoelt, wat dat geluid kan zijn en wanneer lagers moeten worden vervangen.
Navigatie en routeplanning
Het laatste grote stukje van de puzzel is het in kaart brengen en routeplanning. Het is iets dat ik nog aan het leren ben. Ik heb talloze apps doorzocht, allemaal met hun voordelen, maar op de een of andere manier nooit alle belangrijke aspecten die ik nodig heb. We zijn niet op deze reis geweest vanwege de afstand, maar we willen graag weten wat onze hoogte is, zodat we mentaal de volgende etappe kunnen plannen. Een app waarmee je een route tussen A en B kunt tekenen met contourlijnen, de afstand kunt weergeven en de verwachte oppervlaktetypes kunt aangeven, is handig. Het is ook essentieel dat deze kaarten offline beschikbaar zijn in landen als Nepal met beperkte wifi-services, vooral wanneer je de bergen gaat verkennen. Synchroniseren van je telefoon naar je Garmin is ook handig als back-up als je batterij bijna leeg is. Deze zijn gemakkelijk te gebruiken en te volgen. Aangezien het riskant kan zijn om het aan Mat over te laten, Ik ben meer proactief geweest in het plannen van routes. Ik leerde vrij snel dat mijn dagen slopend zouden zijn als ik dat deed! Tegenwoordig vind ik het leuk om alternatieven voor te stellen.
Inpakken
Leren over voeding, kaarten, kamperen, uitrusting en je fiets is een continu proces. Door constant te praten met en kennis te delen met andere fietsers, heb ik nieuwe kits kunnen testen en mijn eigen mening kunnen vormen. Het is een proces van leren door te doen, dat opmerkelijk veel lijkt op de kunstpraktijk. Bikepacking is een super lonend, leuk en bevrijdend avontuur dat iedereen zou moeten proberen. Je kunt het!
